Ujemna próba Rinnego ze stroikiem C
W uszkodzeniach ucha wewnętrznego stosunek przewodnictwa powietrznego do kostnego wypada na korzyść przewodnictwa powietrznego. W tych przypadkach jednak czasy słyszenia zarówno drogą kostną, jak i powietrzną są znacznie mniejsze niż w przypadku słuchu prawidłowego. Wynik taki określamy jako mały Rinne dodatni. Doświadczenie kliniczne uczy że próby Rinnego nie można zacieśniać do jednej tylko częstości. Ujemna próba Rinnego ze stroikiem C nie wyłącza dodatniej próby z częstościami wyższymi. W przypadku zapalenia ucha środkowego przy próbie ujemnej dla C można stwierdzić próbę dodatnią dla c lub c, a nawet dopiero dla c2. Wynik taki przemawia za znacznym zaburzeniem przewodnictwa. Liczbowe ujęcie (w sekundach) stosunku przewodnictwa powietrznego do kostnego jest dość trudne ze względu na brak normalizacji stroików używanych do tych prób. [hasła pokrewne: program próba rinnegoiczny, gabinety próba rinnegoiczne, próba rinnego ]